Wie Atma Smit zegt, zegt vooral ook kickboksen, veel kabaal en een groot hart. Na de dood van zijn broertje Para Smit ging het bergafwaarts met hem. ‘Het ging echt heel slecht met me, ik ben enorm veel gaan drinken.’
Tot hij op een avond hardloopt langs de Weesperzijde, en bij Kops Gym naar binnen kijkt. Daar traint een groep kickboksers, waaronder Peter Aerts. Gefascineerd blijft Atma op de drempel staan kijken, tot Aerts hem uitnodigt om een keer mee te trainen. Atma, dertig op dat moment, heeft nog nooit een bokshandschoen vastgehouden maar gaat in op de uitnodiging.
‘Toen ben ik helemaal in elkaar gebeukt, maar mijn kop is er niet afgeslagen. ’s Avonds kroop ik op m’n ellebogen naar de wc. Ik trok me op aan de wc-pot om te kunnen plassen, maar de volgende dag stond ik er weer.’
Lees hoe de vechtsport zijn leven veranderde in de Z!-krant.
