Eerbetoon aan overleden straatkrantverkoper Paolo Tesei bij station Amsterdam Zuid: ‘Hij was er altijd, echt altijd’
Dit artikel is op 5 november verschenen in Het Parool. Door Jana Flekken
Voor de Starbucks bij station Amsterdam Zuid is een gedenkplaats ingericht voor de overleden Paolo Tesei. De dakloze Tesei verkocht er 17 jaar lang straatkrant Z! en was voor veel forenzen een bekend gezicht. ‘Ik hoop dat hij nu eindelijk rust heeft.’
Voor de Starbucks liggen bossen bloemen, kaarsjes, een straatkrant en een kaartje met een bedankje voor de bijzondere gesprekken. Ook hangt er een foto van Paolo met een korte beschrijving van wie hij was, en dat ‘het leven hem te zwaar werd’. Af en toe stopt een nieuwsgierige passant om het briefje te lezen, om daarna de weg te vervolgen.
Wanneer een 19-jarige studente uit Leiden de tekst leest, schrikt ze. Ze kende Paolo niet goed, maar rookte vaak een sigaretje met hem voor ze de trein naar huis pakte. “We spraken niet echt met elkaar. Het was meer een stille interactie waarin ik twee sigaretten pakte, er een aan hem gaf en er een zelf opstak.”
Volgens de studente was de krantenverkoper heel respectvol in zijn werkzaamheden. “Dat is ook weleens anders. Maar Paolo zat hier gewoon en deed zijn eigen dingetje. Hij was er altijd, echt altijd.”
Yael Tjepkema (28), leidinggevende bij Starbucks op station Zuid, beaamt dat Paolo er altijd was. Ze begon hier zeven jaar geleden met werken, en kende Paolo dus ook zeven jaar. “Hij stond er iedere dag van de week, van twee tot zeven. Het was raar als hij er een dag niet was. Ik maakte vaak een praatje en vond het een hele vriendelijke en attente man.”
‘Lief, warm mens’
Toen Paolo niet kwam opdagen bij een afspraak met een vriendin, sloeg ze alarm bij Patric Hartwig, oprichter van De Daklozen Vakbond. Die trof de krantenverkoper levenloos aan bij zijn tent, in natuurgebied De Bretten in Nieuw-West.
Wonen in een huis wilde Paolo niet: hij wilde altijd lucht hebben. Hartwig: “Ik kende hem al vijftien jaar. Hij kwam oorspronkelijk uit Italië en was een lief, warm mens. En heel goed met dieren. Hij bekommerde zich om alle soorten dieren; vogels met gebroken vleugeltjes, katten, honden.”
Een week voor zijn overlijden sprak Hartwig Paolo nog toen hij hem nieuwe schoenen kwam brengen. Dat was altijd een zoektocht, aangezien Paolo bijzonder grote voeten had. “Ik had maat 48 voor hem gekocht maar zelfs die bleken te klein. Ik beloofde hem over een week nieuwe te brengen, maar hij zei: ‘Ik geloof niet dat ik die schoenen nog nodig heb.’ Dat soort dingen zei hij wel vaker, dus ik grapte nog dat we samen een fles whisky zouden drinken met de kerst. Een week later vond ik hem.”
Een medewerker van straatkrant Z! beschrijft Paolo als een ‘aandoenlijke man’. “Het gaat ons aan het hart, de mensen die geregeld een praatje met hem maakten missen hem wel. Het was een intelligente man, hij kwam heel geleerd en belezen over. Ik hoop dat hij nu eindelijk rust heeft.”
