‘Het dunt goed uit’, verzuchtte Z!-verkoper Floris twee jaar geleden tijdens het interview voor in het vijfentwintigjarige jubileumnummer van ons blad. Hij somde een rijtje namen op van verkopers van het eerste uur die er niet meer waren: Anja, Inge en Jan, Willem, Joop…
Eind juli overleed Floris op zeventigjarige leeftijd in het ziekenhuis aan een longontsteking.
Met een jongensachtige grijns op zijn gezicht vertelde hij weleens dat hij in zijn leven alles wat God verboden heeft wel ooit had gedaan.
Floris: ‘Ik ben opgegroeid in de hippietijd en was dertien toen ik hasjiesj, marihuana, speed en soms lsd begon te gebruiken. Het was de tijd van de provo’s en de flowerpower en we waren vooral aan het experimenteren met verschillende drugs. Toen ik veertien was heb ik in Frankrijk in de bak gezeten omdat ik een Citroën DS gepikt had. Ik stond met een vriend bij Nice te liften en niemand nam ons mee. Ze maakten alleen gebaren dat we onze lange haren eraf moesten knippen. Toen heb ik een auto gestolen. Ik was minderjarig en moest een maand de bak in. Daarna heb ik trouwens nog jaren zonder rijbewijs gereden.’
Op zijn achttiende leerde Floris Thea kennen. Ze werden verliefd en wilden samen gaan wonen. Voor negentienhonderd gulden kochten ze een oude woonboot die ze in Rotterdam op moesten halen. Een kennis zou de boot naar Amsterdam slepen.
Floris: ‘Hij had zijn boot vol wietplanten staan en we zijn een week onderweg geweest en we waren een week lang hartstikke stoned.’
Acht jaar nadat hij Thea leerde kennen trouwde Floris met haar en ze bleven elkaar hun hele leven trouw. Ze hadden plannen om samen een café beginnen, maar het werd uiteindelijk een coffeeshop, een van de eerste in Amsterdam.
Floris: ‘Begin jaren tachtig was dat. Vlak erna kwam de klad erin door drugsdealers en de Opiumwet. Toen hebben we allebei een tijdje in de oude Bijlmerbajes gezeten. Nadat we
vrijkwamen zijn we de daklozenkrant gaan verkopen.’
In 2013 mochten Floris en Thea met het Drugspastoraat mee naar Lourdes. Niet omdat ze in wonderen geloofden, maar ze wilden er gewoon eens tussenuit. ‘Het was gewoon al lang
geleden dat we bergen hadden gezien en op vakantie waren geweest’, zei Floris eerlijk. In Lourdes kwamen veel herinneringen van vroeger terug.
Floris: ‘Mijn ouders namen ons vaak mee naar Frankrijk en vanaf mijn jeugd heb ik altijd wel iets gehad met kathedralen. Die maakten veel indruk op mij en ondanks dat ik atheïstisch opgevoed ben, sloeg ik stiekem bij de ingang van een kerk weleens een kruisje. In Lourdes hebben we kaarsen gebrand voor de Z!-verkopers die inmiddels overleden zijn. Voor mij was dat ook een van de redenen om mee te gaan, om de vele dierbaren die ons de laatste jaren ontvallen zijn een laatste eer te bewijzen. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in spirituele zaken en ik heb ook altijd het gevoel gehad dat er meer moet zijn tussen hemel en aarde.’
Floris en zijn vrouw Thea hoorden bij de eerste verkopers van Z! en ze verkochten nog regelmatig samen de krant.
Tekst en foto Piet Hermans
