…en ik ben dakloos. Ik leef bij de dag, ik denk niet zo ver vooruit. Als je thuisloos bent is het moeilijk om plannen te maken. Ik ben de hele dag bezig met overleven, en het klinkt misschien raar maar ik heb geen tijd over. Ik moet zien dat ik de dag doorkom. Toen ik veertig werd merkte ik dat mijn leven ook zijn tol begon te vragen. Ik heb altijd een gekke en roekeloze levensstijl gehad en ik mag blij zijn dat ik nog redelijk gezond ben. Ondertussen ben ik ook de vijftig gepasseerd en een paar jaar geleden kreeg ik last van epileptische aanvallen. Hoewel ik altijd wel wist dat ik vroeg of laat de rekening gepresenteerd zou krijgen, was dat wel schrikken.
Mijn moeder is vorig jaar in februari, net voordat corona uitbrak, overleden. Daar heb ik het heel erg moeilijk mee gehad. Nog elke dag denk ik aan haar. Ik kon altijd bij haar terecht, daar was geen discussie over. Afgelopen kerst heb ik mij alleen en verlaten gevoeld. Het zweet breekt mij weer uit als ik eraan denk hoe depressief ik was. Ik weet dat vanwege corona heel veel mensen zich verschrikkelijk hebben gevoeld. Laten we hopen dat
we er binnenkort doorheen zijn en dat iedereen gezond weer door kan. Mensen, maak er het beste van. Mijn droom is een fijn huis en een leuke vriendin.
Beeld door Power of Art House.
