… en ik ben dakloos sinds 2006. Als iemand bij mij een krant koopt, krijgt hij er altijd eentje met een handgeschreven, boodschap erop. Voordat ik aan het werk ga, schrijf ik alvast een paar korte standaardteksten op een paar kranten. Later voeg ik daar dan de
naam van de koper aan toe met soms nog een persoonlijke wens. Laatst vroeg iemand net zijn meissie ten huwelijk toen ik langsliep. Daarna kochten ze een krant en daar heb ik
natuurlijk iets moois opgeschreven. Dat bewaren ze dan; die pagina met mijn felicitaties plakken ze in hun trouwalbum.
Ik kan niet binnen zitten, ik ben echt van de straat. Toen ik elf jaar oud was is mijn moeder vertrokken en zijn mijn zussie en ik bij mijn vader gebleven. Mijn vader werkte de hele dag, dus ik kreeg alle vrijheid. Zo ben ik een straatjongetje geworden. Ik was geen student en ook geen gemakkelijke jongen; ik was vroeger een echt vechtersbaasje. In die tijd hè, nu heb ik dat niet meer. Tegenwoordig heb ik meer rust in mijn lijf. Ik heb op ongeveer alle scholen in Amsterdam gezeten en ik ben overal vanaf geschopt vanwege vechten. Ik heb ook nog op de zeevaartschool gezeten, maar ook daar ben ik vanaf getrapt. Ik heb veel in de bouw gewerkt. Slopen en puinruimen, allemaal van die nare klusjes die een ander niet wil doen. Mijn droom is om nog jaren de Z! te kunnen verkopen.
Beeld door Power of Art House.
